Op deze pagina vind u brieven en gedichten aan en over Daisy | ||
Bericht van Daisy
Kom niet wenen aan mijn graf, al heb je verdriet. Dit is geen slaap, ik ben er niet. Ik ben de wind die waait in de verte, ik ben de diamant die glinstert in de sneeuw. Ik ben de regenboog boven het rijpe graan, ik ben de zachte najaarsregen. Ik ben de vlinder die boven je rondcirkelt, als je op het gras ligt op een zomer ochtend. Ik ben de sterren die 's nachts aan de hemel staan. Dus huil niet aan mijn graf, ondanks je nood. Ik ben hier niet, ik ben niet dood.
Daisy
| ||
04~04~2003 Lieve Daisy Duizenden sterren die aan de hemel staan, laten hun stralen vele kanten op gaan.
Maar één ster die schijnt heel vrolijk en blij, en die ene ster, dat ben jij !!
Liefs Elaine en Jerraï
|
Lieve Daisy
Waar ben je, ik mis je.
Twee jaar ouder geworden, zonder dat ik het gezien heb.
Nu zit je in mijn hoofd en in mijn hart.
Lieve zus, Ik blijf altijd van je houden
Je broertje Rick
| |
Zaterdag 19 april 2003 Waar Je Ook Bent, Ik Zou Het Niet Weten.. Niet in tijd of afstand te meten.. ik heb je bij me, heel diep in mij... Daarom ben
je zo dichtbij!
| ||
Zwart en kleur
Ik voel pijn heelveel pijn binnen in mijn hart daarom zie ik even geen kleuren en is alles is zwart
De kleuren zijn er wel verborgen diep in mij en als mijn lijf het toestaat mag ik er weer bij.
Josè, Lau, Robin en Marinda Toetenel
|
23~11~2000
Lieve Daisy
Je was er als vriendin, je had het naar je zin.
Je hoort er nog nog te zijn, dit doet me heelveel pijn.
Je had zo'n leuke lach, een lach die je vaak zag.
Nu ben je er niet meer, ik moet huilen, keek op keer.
Ik zal je nooit vergeten, dat is zo, zeker weten.
Je bent er in mijn hoofd, als eer vlammetje dat nooit dooft.
je leeft niet meer, tot mijn spijt, ik zal je missen, dag lieve meid !!!!
Renèe
| |
In memoriam
23~11~2000 23~11~2002
Daisy my love, Time goes by without you, Days turns into years, They hold a million memories, and a thousand silent tears, Wish with all my heart, That you were here. We'll meet again, someday,somewhere.
Rick, Mama en Papa
|
21~11~2002
Onzichtbaar
Een zucht is onzichtbaar net als de wind,
De nacht is onzichtbaar als de dag begint.
Onzichtbaar zijn de dingen die ik kwijt ben, die ik nooit mee vind
Maar met mijn ogen dicht zie ik alles wat mijn hoofd verzint.
Gemma ( een lotgenoot)
| |
Lieve Daisy Elke keer kijk ik omhoog en zie ik daar die regenboog.
Elke keer kijk ik heel ver en zie daar dan die mooie ster.
Elke keer laat jij me weten dat je ons niet zult vergeten.
Elke keer ......... ja elke keer zal ik jou missen .... steeds meer.
Sander, Marcel, Tineke en Peter
| Lieve Daisy
Je hebt de dingen niet nodig om te kunnen zien.
De dingen hebben jou nodig om gezien te kunnen worden
Liefs, Je juf forever | |
De dood is niets
De dood is niets Ik ben slechts aan de overkant, ik ben mezelf. Je bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd Noem me zoals je mij steeds genoemd hebt.
Spreek tegen mij zoals weleer, op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen, denk aan mij, bid met mij.
Speek mijn naam uit thuis, zonder hem te benadrukken.
De draad is niet gebroken, waarom zou ik uit jouw gedachten zijn.
Omdat ik uit het gezichtsveld ben!?
Nee, ik ben niet ver, juist aan de andere kant van de weg. Je ziet, alles gaat goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken. Je zult de zuivere tederheid terug vinden.
Dus droog je tranen en ween niet, als je van me houd.
Tante Annie
|
Lieve Daisy
Acht jaar van je veel te korte leven heb je temidden van je vrienden en vriendinnen op de Calsschool doorgemaakt.
Ik zie je nog samen met je moeder Jannie aan komen lopen, Je was net vier. Je broertje Rick lag nog in de kinderwagen
Op school was je een doorzetter en eenmaal in groep acht was je al een echte dame. Altijd bleef je jezelf, positief, vrolijk en met een nuchtere kijk op dingen.
Gelieft bij je klasgenoten om wie je was. Op het podium tijdens Calstheater, play-backen met carnaval.
Je maakte er met je vriendinnen een spetterende dansshow van. Groot en klein genoot ademloos van je optreden.
Op de ministerpark was je, hoe kan het ook anders, ook graag gezien. Dat merkten we gisteren bij je afscheid daar.
Nooit had je kapsones, maar je bleef altijd wie je was '' DAISY ''
De trots van je ouders en een echte zus voor Rick, met wie je graag stoeide.
Nu moeten wij afscheid van je nemen, al willen we dat niet, We blijven vertwijfeld achter.
Jannie, Paul wat zal jullie dochter en rick jouw zus, gemist worden
Daisy wat hebben we van je genoten, in onze herinneringen leef je voort.
Je leerkrachten van de Calsschool.
| |